تاثیر اسیدیته آب و خصوصیات کانی شناسی بر روی شاخص دوام وارفتگی توف های شمال قزوین

شاخص دوام وارفتگی1، پارامتر مهندسی مهمی در ارزیابی زوال پذیری2 سنگ ها در برابر عوامل هوازدگی شیمیایی و فیزیکی است و ارتباط نزدیکی با ویژگی های مکانیکی سنگ ها دارد. قابلیت وارفتگی سنگ ها و تأثیرپذیری آن ها از فرایندهای هوازدگی، از مسائل مهم در طراحی و اجرای پروژه های عمرانی و معدنی است. هدف از این پژوهش، بررسی و ارزیابی تأثیر تعداد چرخه های آزمایش دوام در شرایط مختلف ph محیط و تأثیر ترکیب کانی شناسی بر دوام وارفتگی سنگ است. برای این منظور 5 نمونه از توف با ترکیب کانی شناسی مختلف از رخ نمون های شمال شهر قزوین انتخاب شد. آزمایش دوام وارفتگی بر روی نمونه ها در پانزده سیکل و با ph های متغیر از محلول اسیدی انجام شد. هم چنین آزمایش دوام وارفتگی روی نمونه ها در شرایط اشباع، بررسی خواص فیزیکی و مکانیکی و بررسی های پتروگرافی نمونه ها انجام گرفت. به علاوه در پایان سیکل 15 به منظور ارزیابی تأثیر ترکیب کانی شناسی بر روی شاخص دوام، ترکیب کانی شناسی نمونه ها قبل از انجام آزمایش به همراه رسوبات باقی مانده در کف مخزن دستگاه دوام، با آنالیزهای xrd بررسی شد. نتایج نشان می دهد که شاخص دوام وارفتگی نمونه ها وابسته به مقدارph  محلول در شرایط اسیدی نیست. بر این اساس میزان دوام وارفتگی نمونه ها بیش تر متاثر از ویژگی های کانی شناسی، بافتی و میزان هوازدگی است. هم چنین هم بستگی خوبی بین شاخص بار نقطه ای و شاخص دوام وارفتگی در سنگ های بررسی شده نشان داده شد.